John Maxwell is niet van de minste als het op leidinggeven aankomt. Met flink wat bestsellers over leadership op zijn naam, maakt hij deel uit van een select kringetje van leadership experts. Maxwell heeft een uitgesproken kijk op leidinggeven waarbij hij de mens centraal zet. In zijn boek “5 levels of leadership” schrijft hij: “Goede leiders stoppen met het commanderen van mensen en beginnen hen aan te moedigen. Dat is het geheim van een mensgerichte leider, want een groot deel van leiderschap is aanmoediging.”

Resultaatgericht aanmoedigen

Aanmoedigen kan je op verschillende manieren aanpakken. Leidinggevenden die de kracht van de motivatie kennen en vanuit hun ervaring als manager hiermee aan de slag gaan, beperken de aanmoediging vaak tot resultaatgerichte duwtjes in de rug. Denk hierbij aan aanmoedigingen die klinken als “Je bent er bijna!”, “Nog even volhouden!” of “Komaan, doorbijten want de eindmeet is in zicht!”. Even goed spitst dit soort ondersteuning zich vaak toe op de talenten of de technische vaardigheden van de medewerker à la “Als iemand het kan, ben jij het!”. Deze vorm van aanmoediging kan werken, maar enkel bij resultaatgerichte mensen. Het mag duidelijk zijn dat er nog zoveel mogelijk is op vlak van motivatie.

Mensgericht aanmoedigen

Als je opteert voor een mensgerichte leiderschapsstijl kan je dus ook op andere aspecten aan de slag met de aanmoediging van je medewerkers. Een dimensie waarmee je een werkelijk verschil kan maken voor de mensen in je team is de motivatie op vlak van welzijn. Het spreekt voor zich dat dit een bijzonder breed domein is. Zo kan je hierbij bijvoorbeeld denken aan het motiveren tot zelfontwikkeling door een leercultuur te implementeren binnen je team of organisatie en mensen aan te sporen levenslang bij te leren. Daarnaast kan je je medewerkers ondersteunen bij het ontwikkelen van gezonde gewoontes. Denk aan geregeld pauzeren, meer water drinken in plaats van steeds frisdrank of werk maken van een gezonde work-life blend. Vergeet in deze vooral ook niet hoe sterk leiderschap begint bij zelfleiderschap…

Stress copingmechanismen

Ook door het aanmoedigen van een gezonde hantering van stress kan je je team een flinke deugd bewijzen. Als een mens langdurig onder stress staat, steken klachten gemakkelijk de kop op. Wat vaak begint met een op het eerste zicht onschuldige klaagcultuur groeit in veel te veel organisaties uit tot een burn-outplaag die epidemische vormen durft aan te nemen. Elk individu heeft hierin een eigen verantwoordelijkheid op te nemen, maar als ondernemer, HR-professional, (midden)management, preventieadviseur of leidinggevende kan je in deze materie een wereld van verschil maken.

Natuurlijk is het belangrijk dat je hiervoor de nodige kennis verwerft van de stressmechanismes. Wist je bijvoorbeeld dat we bij toxische stress de keuze hebben tussen onbewuste en bewuste stresshanteringstechnieken? Het totale keuzelijstje aan copingstechnieken bestaat uit niet minder dan twaalf mogelijkheden waarvan de ene al gezonder is dan de andere. Weten welke stresscopingstechniek iemand hanteert en hem of haar aanmoedigen om eventueel gezondere varianten te proberen heeft vaak een ontzettende impact.

Tijdens de Tryangle welzijnstrainingen komen de stresshanteringstechnieken vaak ter sprake. De deelnemers vinden dat bijzonder boeiende materie omdat ze hun onbewuste gedrag aan de hand van het theoretisch kader herkennen en kunnen begrijpen. Bovendien wordt het heel snel duidelijk dat de onbewuste “keuzes” vaak leiden tot nog meer stress. Bewust aan de slag gaan met stresshantering brengt gezonde varianten. Meermaals wordt deze aha-erlebnis gevolgd door sprekende voorbeelden.

De vliegangst van Johanna

Johanna, werkte bij een groot farmaceutisch bedrijf. Na haar studies was ze aan de slag gegaan als administratief medewerker. Met de jaren had ze carrière gemaakt en vandaag was ze best fier op haar titel als management assistant.

Tegelijk sprak ze haar spijt uit. Spijt dat ze nooit haar grote droom had waargemaakt. Johanna droomde ervan om een management functie op te nemen, maar ze durfde niet omwille van een stressgerelateerd feit. Managers moesten immers internationaal werken. Dat was eigen aan de bedrijfspolicy. Internationaal werken betekende vliegreizen maken en daar knelde het schoentje. Johanna had vliegangst en hanteerde onbewust een copingstechniek die haar droomjob binnen deze organisatie onmogelijk maakte. Met vochtige ogen vertelde ze hoe ze nu, na het ontdekken van het Tryangle stresskader, besefte dat het heel anders had kunnen lopen.

In plaats van te vermijden had ze immers ook kunnen analyseren, relativeren en eventueel een andere conclusie kunnen trekken. Johanna had hier nooit met haar leidinggevende of collega’s over gesproken omdat ze daarvoor niet voldoende veiligheid voelde in haar team. Op de vraag van de trainer of ze na onze training het gesprek nu, aan zou gaan, antwoordde Johanna: “Graag, maar ik weet niet of mijn leidinggevende me hierin zou aanmoedigen. En om zo’n proces dan op mijn eentje aan te vatten…”

Houvast in de storm

Het mag duidelijk zijn dat John Maxwell overschot van gelijk heeft: een mensgerichte leider moet vooral werk durven maken van aanmoediging. Laat ons echter nog een stap verder gaan door te stellen dat de aanmoedigingen zich op diverse vlakken mogen manifesteren. Ook, en vooral, op vlak van welzijn.

Want leidinggeven wanneer het goed gaat, is voor een geboren leider a piece of cake. Het is net als stress de kop op steekt en woelig weer de kop opsteekt, dat je als leidinggevende een wezenlijk verschil kan maken door aandacht te geven aan de mens achter de functietitel. En door aan te moedigen op die punten die ieder van ons helpen bij onze persoonlijke ontwikkeling.