De magie van onthaasten

Het nieuwe jaar start ik naar goede gewoonte met een retreat in de Ardense natuur. Niet in mijn eentje, maar omringd door enkele VIP’s in mijn bestaan. Misschien ben je ervan overtuigd dat een echte retreat volgens het boekje in afzondering moet verlopen.

Laat me dit jaar starten met een joekel van een oneliner die ik vorig jaar mocht leren van een dierbare collega van me wanneer ik vertelde dat we een baby verwachtten. Die oneliner haalde in één ruk heel wat van mijn “limiting beliefs” onderuit en zette op slag mijn buikgevoel op de voorgrond: “throw away the books and just love the baby.”

Midden in de natuur leef ik samen met mijn gezin een week in dit hutje. Back to basics in de bijna letterlijke zin van het woord: buiten stromend water en elektriciteit is er in “les cabanes” weinig anders modern te vinden. Geen televisie. Geen internet. Heel slecht gsm-bereik. Onthaasten is naast “zijn” de enige activiteit. En net daar ontstaat de magie.

De magie van ontmoetingen

Zo keek ik vanmorgen door een van onze kleine ramen die uitgeven op de violente Ourthe om er deze knapperd te ontmoeten.

Vorig jaar had ik deze kleurenpracht ook reeds gespot en bij gebrek aan een camera binnen handbereik heb ik er toen een tekening van gemaakt.

Wist je dat tekenen of schilderen een enorme impact heeft op ons brein? Net als schrijven trouwens en vooral dan “met de hand”. Net daarom kies ik er heel bewust voor om deze tekst met pen op papier te zetten waarna ik hem intyp op de computer. Je brein verzorgen en voorzien van zuurstof is geen overbodige luxe!

De magie van vertragen

Met weinig of niets anders om me heen dan mijn prachtige partner, onze babydochter en onze twee honden kom ik helemaal tot rust. De natuur doet me letterlijk opgelucht ademhalen en mijn hart slaat de ratrace met plezier over.

Onder het motto “meten is weten” monitor ik mijn gezondheid aan de hand van mijn Fitbit.

Zonder heiligmakend te willen zijn geven de statistieken mij een duidelijke indicatie van mijn fitheid en als je 2021 bekijkt, dan zie je aan mijn hartslagen per minuut (BPM) dat vooral het voorjaar pittig is geweest! De pieken vallen naadloos samen met “impactvolle events” in mijn leven. De dalen tekenen zich consequent af … tijdens vakantieperiodes.

Kijk vooral eens naar wat er in januari 2021 te zien is: de curve van mijn BPM valt van 66 slagen per minuut op 2 dagen tijd terug naar 61! Als je weet dat stress de hartslag de hoogte in jaagt, dan weet je wat voor impact mijn verblijf in de Ardense natuur gehad heeft vorig jaar – net als alle voorgaande jaren trouwens.

De magie van deconnecteren

Deze dagen breng ik door in mijn eigen coconnetje. Amper of geen sociale media, minder schermen, geen nieuwsuitzendingen. In mijn hoofd galmt een dankbare echo want de constante blootstelling aan informatie maakt een mens moe. De digital detox die spontaan ontstaat bij deze levenswijze maakt mijn hoofd leeg waardoor mijn energiebatterij zich volslorpt – natuurlijk ook dankzij de eerder beschreven magische feiten.

Energie maakt dat de leegte niet als beangstigend wordt ervaren, maar net ruimte geeft aan nieuwe ideeën. Het borrelt en bruist binnen in mij, zo stevig zelfs dat deze blog persé uit mijn vingers wil vloeien. Hoe graag ik ook schrijf, het is vaak een opgave in drukke tijden. In deze periode van ontspanning is het heerlijk – ik geniet!

De magie van ont-moeten

Hier in de Ardennen leef ik zonder wekker en zonder planning. Waar ik op werkdagen vaak geleefd word door mijn agenda, kies ik nu heel erg bewust – mindful! – voor mijn do’s & don’ts. Niets moet en elke dag kondigt zich helemaal leeg aan. Zorgzaam kiezen hoe ik mijn tijd zal invullen brengt me back to basics als het gaat over werkgeluk: zelfleiderschap. De vrijheid die me hier te beurt valt is immers niet evident om mee om te gaan. Waarom zou ik ’s morgens uit het warme bed komen als het niet moet? Waarom zou ik de zalige kachel verlaten om door regen en sneeuw te gaan ploeteren? Waarom? Niet iedereen heeft een Chief Joy naast zich door het leven huppelen zoals mijn Border Collie Pipa.

Ook als Chief Happiness heb ik wel eens mindere momenten en dat is heel ok. Op momenten dat mijn zelfleiderschap het laat afweten, weet Pipa me als geen ander te motiveren om samen het beste van de dag te maken. Geen overbodige luxe, zeker als je het (even) moeilijk hebt! Voor je het weet, zak je immers weg in een deprimerende leegte, een fenomeen dat ik vaak ziek bij mijn coachees die te kampen hebben met toxische stress of lijden aan een burn-out. Zelfleiderschap helpt je ook hiermee om te gaan, maar als je de basisvaardigheden ervan niet onder de knie hebt, dan is dat makkelijker gezegd dan gedaan.

Zo plant het zaadje zich voor mijn vruchtbaar 2022: samen met de ganse Tryangle Tribe wil ik dit jaar nog meer mensen, teams en organisaties ondersteunen en handvaten bieden om uit te groeien tot de gezondste versie van zichzelf. Enkel zo kan well-being ontstaan en alle kansen bieden aan werkgeluk. Cheers!