Tesla. Een wetenschapper die de wereld heeft helpen veranderen. Een automerk dat de auto-industrie heeft helpen veranderen. Een merk met alle potentie in zich waar de nieuwe wereld zo van houdt: innovatief, ecologisch verantwoord en dat tikkeltje exclusief. Als jongdenkende geest uit generatie X, kan ik me in die kernwoorden helemaal vinden! En toch werd mijn beslissing om voor Tesla te gaan een hele uitdaging. Hoe dat komt, vertel ik je graag in deze blog.

Zoektocht

Toen mijn trouwe vierwielige dienaar met compleet fout merklogo het onlangs weer eens begaf, besliste ik te opteren voor een nieuwe wagen. “Koop een elektrische” tipte mijn boekhouder me. Maar dat bleek sneller gezegd dan gedaan.

Zonder kennis van zaken verdiepte ik me in de markt van de elektrische wagens met als belangrijkste criterium een grote koffer zodat naast mijn kinderbuggy ook mijn honden nog vlotjes mee kunnen. Opnieuw: sneller gezegd dan gedaan. Na intensief onderzoek bleken 3 merken een elektrisch model ter beschikking te hebben waarmee ik met heel mijn hebben en houden zonder tussenstop aan de Belgische kust en terug zou geraken. Proefrijden dus!

Levertermijnen

De eerste twee modellen hadden mijn aandacht, maar bij de melding dat de levertermijn respectievelijk 18 en 30 (!!) maanden zou bedragen, bekoelde mijn enthousiasme snel. Er bleef nog slechts één optie over die wel op redelijke termijn (lees: 3 tot 6 maanden) kon leveren: Tesla.

Een zuurzoete nasmaak maakte zich meester van mijn smaakpapillen bij het uitspreken van de merknaam. Akkoord, Tesla staat voor innovatief, ecologisch verantwoord en exclusief, woorden waar ik me best in kan vinden. Maar de man achter het merk, staat voor alles waar ik als Chief Happiness niet kan achterstaan want werkgeluk draagt hij nu niet bepaald hoog in het vaandel…

Personal en Corporate Branding

Naast het feit dat Elon Musk flink onvoorspelbaar uit de hoek kan komen – waardoor hij wantrouwen inspireert en als manager sommige medewerkers zelfs het gevoel geeft dat ze gegijzeld worden door hun grote baas -, weerklinken echo’s over onveilige werkomstandigheden in de Teslafabrieken, rapporteerden medewerkers van SpaceX seksueel overschrijdend gedrag zonder gevolg en lekte in mei 2022 een e-mail uit waarin Musk een hard standpunt inneemt tegen zijn werknemers die thuiswerken.

In een e-mail die naar het leidinggevend personeel van het bedrijf zou zijn gestuurd met als onderwerp “Remote work is no longer acceptable”, zei de CEO dat werknemers minimaal 40 uur per week op kantoor moeten doorbrengen, of anders “Tesla moeten verlaten.” In reactie op een screenshot van de vermeende e-mail geplaatst op Twitter, ontkende Musk de authenticiteit ervan niet, en schreef hij dat iedereen die het niet eens is met een beleid om op kantoor te komen “moet doen alsof hij ergens anders werkt”.
Ook bij zijn overname van Twitter blijft Musk in hetzelfde bedje ziek. Opnieuw kroop hij in zijn klavier. Ditmaal om zowat de helft van de medewerkers te laten weten dat ze op staande voet werden ontslagen.

Unhappiness at work

Het mag dus duidelijk zijn dat Elon Musk een werkcultuur vertegenwoordigt waar een Chief Happiness niet bepaald vrolijk van wordt. En zo kwam ik tot een zware interne dialoog. Nog langer aanmodderen in mijn op zijn laatste wielen rijdende diesel was geen optie, dus wat doe je dan?
Terwijl mijn happiness sensoren uitschreeuwden dat een Chief Happiness onmogelijk in een auto kan rijden van een baas die staat voor unhappiness at work, riep mijn gezond verstand dat ik toch maar eens moest gaan proefrijden. Is dit niet zoals met Michael Jackson? Als mens heeft hij verwerpelijke dingen gedaan, maar maakt dat zijn muziek minder goed? Mijn interne dialoog draaide op volle toeren.

Met een hoofd en hart vol vraagtekens, meldde ik me aan voor een proefrit. Een vriendelijke Tesla-medewerker verwelkomde me hartelijk. Nog voor hij aan de technische uitleg kon beginnen over elektrisch rijden, onderwierp ik hem eerst aan een spervuur van vragen. Of hij zich goed voelde op zijn werk. Had hij ervaring met “werkgeluk”? En hoe zat het nu eigenlijk met de impact van grote baas Musk op zijn dagelijkse job? De man vertelde hoe hij die excentrieke CEO van hen eigenlijk enkel kende van in de media. Zelf had hij geen mails ontvangen over “verboden thuiswerk” en dergelijke. “Jij wel?” riep hij naar een collega die voorbijliep en ons gesprek had opgevangen? Die schudde glimlachend het hoofd.

De proef op de som

De proefrit was … heerlijk. De auto is gewoon ontworpen om de chauffeur zoveel mogelijk comfort en ontspanning te bieden. Je merkt aan alles dat Tesla ervaring heeft in elektrisch rijden. Mijn interne dialoog werd dan ook luider en luider tot ik bij terugkomst opnieuw de glimlach van de Teslamedewerker zag en te horen kreeg hoe zij als enige merk op dat moment een levertermijn van minder dan 6 maanden konden garanderen.

Vandaag zijn we nog geen 4 maanden verwijderd van mijn besteldag en ik ben blij dat ik mijn nieuwe wagen al kan oppikken. Mijn job brengt immers veel verplaatsingen met zich mee en dan is een auto echt wel praktisch. Zeker wanneer je zoals ik vooral naar industrieterreinen gaat. Mijn interne dialoog is ondertussen in vrede verstild, zeker toen ik het licht zag: ik ben vanaf vandaag immers een vrouw met een nog grotere missie.

Inzet voor de toekomst

Waar we met Tryangle tegen 2030 één miljoen en één mensen (terug) in kracht willen zetten, zal ik met mijn Tesla naar honderden bedrijven rijden om werkgeluk te helpen boosten. Misschien nog niet direct bij Tesla zelf, maar wie weet wat de toekomst brengt. Wat denk je, Elon Musk, samen werken aan werkgeluk, ook binnen jouw bedrijf?